Dag 2 30 november

Wauw, tijdens de evaluatie vanavond werd er gevraagd wat waren je hoogte punten? Nou eigenlijk de hele dag! Wat ben ik in een andere en bijzondere wereld beland. Wat word je na zo’n dag weer even met beide benen op de grond gezet. Wat hebben we het dan toch goed in Nederland…. En toch vind ik het ook heel mooi, hoe armoedig de kinderen ook zijn, hoe kind ze blijven! Spelen op een hele oude glijbaan die scheef staat en daar zo blij mee zijn! Achter elkaar rennen, in boompjes klimmen etc. Een hinkelblokje voor ze gemaakt met een houtje. Wat een lol hadden ze!

Vanmorgen vroeg met zijn allen ontbeten. Daarna alles ingeladen in de jeep en op naar Siddhi. Siddhi is een bergdorpje in Chitwan. Daar kwamen we aan op een school. Eerst alles klaar gezet voor het carrousel. Ondertussen waren er al een aantal nieuwsgierige kindjes. Want ja wij zijn toch best bijzonder en soms een beetje spannend voor hen.

Eerst leek het een rustig. Maar sommige kinderen moeten van ver komen lopen. Alle groepsleden staan bij een station. Ik stond bij de apotheek samen met Janneke. Dit is het station na de artsen. Veel kinderen hadden medicatie nodig, onder andere ijzertabletten, vitamines, antibiotica, anti worm en zalfjes. De medicatie krijgen ze dan direct mee met uitleg. Heel fijn dat er een vertaler bij is. Dit zijn medische studenten.

In totaal hebben we vandaag 169 kinderen gecheckt. Wat zijn er dus uiteindelijk veel kinderen gekomen. Erg fijn! Er wordt vooraf gecommuniceerd aan de gezinnen dat het medisch kamp plaats gaat vinden. Dit wordt door een omroeper of banner aangekondigd.

Op het einde van de dag alles weer ingepakt en terug naar onze lodge. Bijzonder om tijdens de terug weg nog te zien dat de kinderen weer terug naar huis lopen. Vanavond met elkaar deze dag geëvalueerd!

Nogmaals wat een bijzondere dag!

Dag 3 1 december

Vandaag alweer de tweede dag kinderen checken! Wat weer een mooie dag! Vannacht trouwens als een blok geslapen, het is toch best hard werken de hele dag. Maar oh wat krijg ik er ook een energie van!

Weer een goed ontbijt bij Sapana lodge. Daarna de jeep weer vol geladen. Kijken of we alles hebben en op naar Siddhi.

De weg er naar toe is mooi. Weer door de bergdorpjes. Nu een eindje verder dan gisteren. Mensen zijn alweer aan het werk op het land, voor hun hutje de was doen en kinderen die in uniformpjes klaar staan. De kleding oogt dan heel netjes, maar als je dan de huisjes achter hun ziet waar ze in wonen….

Vandaag was mijn taak het wegen en meten. Dit is het station na de inschrijving. Dit deed ik samen met een vertaler. Eerst dacht ik, gaat mij dit zo snel lukken? Maar gelukkig wel! Alle kinderen wegen en meten en vervolgens kijken of ze ondergewicht hebben en/of te klein zijn voor hun leeftijd. Daarna gaan de kinderen door naar het bloedprikken, vervolgens de artsen, de apotheek en ze eindigen bij het station tandenpoetsen.

Het begon eerst weer rustig. Sommige kinderen en ouders moeten van ver komen. Zo zag je een aantal kindjes aankomen lopen vanuit de bergen. Op hun blote voetjes… Op een gegeven moment keek ik achterom en zag ik heel veel kinderen in de rij staan. Ook zaten er kinderen en ouders te wachten op de stenen. Ik wil het liefst de hele dag door gaan en zo veel mogelijk kinderen helpen, maar dat kan niet. We moeten ook even eten tussendoor. Mooi om te zien dat de mensen dat dan allemaal accepteren. In Nederland is dat wel anders.

Weer ongeveer 150 kinderen gezien vandaag! Schrijnende gevallen. Maar ook kindjes die het goed doen en gezond zijn. Vieze, kapotte kleertjes en smoezelige gezichtjes. Ik vind het zo sneu als ik die kindjes op hun blote voetjes zie. Je weet dat ze een eind hebben gelopen. Weer een aantal kinderen door verwezen naar het ziekenhuis. Er kwam een moeder vragen of haar kind nagekeken mocht worden, kindje had haar armpje verbrand. Maar dus ook weer veel lachende koppies gezien die hun ogen uitkijken. Er zijn weer veel vitamines, ijzer en antibiotica uitgedeeld.

Daarna alles ingepakt en door gegaan naar Kaulle. Wat een weg was dat. Er was een Jeep geregeld. Ik snap nu ook waarom. Een zandweg met heel veel stenen en heuvels, door het water en flink stijgen met haarspeldbochten. Maar het uitzicht was prachtig….. Wat is Nepal mooi!

Nog even een stukje gelopen en een prachtige zonsondergang gezien. Daarna met elkaar gegeten en de dag geëvalueerd. Uiteindelijk na het eten nog koffie en thee met jawel, pepernoten! Het is tenslotte al 1 december. We slapen vannacht in een “hotel” in Kaulle. Zo kunnen we morgen vroeg starten met checken daar. Dit moet een hele armoedige plek zijn. Goed dat we komen dus! Ik vind het leuk om op deze plek te slapen. Je zit dan echt tussen de mensen van hier. Geen luxe, gewoon basic. En dat uitzicht vanaf de berg, wauw!

Kortom ik kijk uit naar morgen en hoop dat er veel kinderen komen, ook al is dat hier afwachten. Het is de eerste keer op deze plek.

Wat is het mooi om dit met zo’n fijn team te mogen doen…

Dag 6 4 december

Vanmorgen was er voor de groep weer een goed ontbijt klaar gemaakt! We gaan vandaag weer op een school de kinderen nakijken. Nu weer een andere school. Gisteren is er dus nog in de omgeving omgeroepen dat wij daar een medical kamp hebben.

Nou dat hebben we geweten. Wat een opkomst, heel fijn. Er stond weer een hele lange rij. Bijna 200 kinderen zijn er nagekeken. En dat in een paar uur tijd. Het liep goed met elkaar. Iedereen weet wat hij/zij moet doen en dat is zo fijn. Weer een aantal kinderen zijn doorgestuurd naar het ziekenhuis en/of de tandarts voor vervolg. Ook hier hebben de kinderen erg slechte tanden. Maar ook andere gevallen. Bijvoorbeeld een autistisch jongetje die nog steeds in een lage klas zit omdat het niet lukt. Er is gewoon geen zorg voor dit jongetje. In Nederland weet je dat er speciale scholen zijn. Hier op deze plek is dat niet en komt zo’n jongetje gewoon niet verder. Ook dan besef je weer, wat hebben wij het goed geregeld. Maar ook een jongetje met gehoor problemen. Hij heeft dan wel een gehoor apparaat maar totaal geen idee hoe dat werkt. En de batterijen moeten elke week vervangen worden; dit kost 1000 rupies. En een meisje die iets in haar oogje heeft gekregen, daar is toen niets mee gedaan waardoor de lens van haar oog niet meer goed is. Ze wordt nu door gestuurd.

Rond 14.30 uur waren we klaar. Toen kwamen er ook geen kinderen meer. Moe en voldaan terug naar de lodge! Daar moesten de formulieren nog verwerkt worden. Met lekker drinken en heerlijk buiten zitten is het zo gedaan met elkaar!

Vervolgens met Sanne nog een stukje gelopen. We zijn naar het winkel straatje gelopen. Even in wat winkeltjes gekeken. Op een gegeven moment zegt er een man tegen ons “there is a rhino”. Wauw, komt daar gewoon zo’n beest door de straat heen lopen! Bizar! Wat een groot beest.

Daarna nog even het bruggetje over bij de lodge. Daar waren 2 mannen aan het vissen. Elke dag steken ook mensen dwars de rivier over met hun fiets. Anders moeten ze te ver om fietsen. Ik heb vanmiddag in diezelfde rivier een krokodil gezien. Eerst dacht ik, zie het vast niet goed. Maar ff nagevraagd bij de vissers, en het klopt wel.

Met zijn allen gegeten. Het zag er weer erg goed uit! Vervolgens de evaluatie en daarna nog even lekker bij het kampvuur gezeten!

Nu hopenlijk een goede nacht! Morgen nog een dag kinderen nakijken en dan zit die week er alweer op.

Dag 7 5 december

Op dit moment is het hier ook sinterklaas avond en zit ik bij een kampvuur met de groep.

Je knippert met je ogen en het is alweer de laatste dag dat we kinderen gaan nakijken. Oh wat is deze week voorbij gevlogen! Wat heb ik genoten en ik ben, zoals ik tijdens de evaluatie zei “besmet met een gezond virus”. Zo mooi dat ik dit heb mogen doen met een heel fijn team. Ik geniet van mijn werk als kinderverpleegkundige en ik geniet van reizen. Dus wat een geweldige combinatie! Super! Ook echt een groepsgevoel gehad, wat was dat fijn!

Vanmorgen vroeg wakker worden van de olifanten die geluid maken. Bij koeien noem je het loeien, bij olifanten heb ik eigenlijk geen idee. Maar bijzonder is het wel! Daarna nog even samen met mijn roomies (kamergenoten) voor sinterklaas gespeeld. Gisteren hebben Sanne en ik wat lekkers gekocht en toen kwamen we dus die neushoorn tegen. Hier geen inpak papier en geen plakband bij de hand. Dus pakketjes gemaakt in een handschoen, gedichtje geschreven op een papiertje van een spelletje en met pleisters vast geplakt. Tja je moet wat 😉

Na het ontbijt lopend naar de checklocatie. Maar alle spullen moeten wel mee, dus de jeep ging ook mee met de spullen. Vanmorgen vroeg ging er al een omroeper rond dat er een medical camp is. We hadden vandaag niet zoveel kinderen verwacht. Dit omdat het een kleine school is. Maar toch gewoon weer 145 kinderen gezien! Super! Ik stond in de apotheek. Mijn vertaler had er gisteren ook al gestaan, dus dat liep super! Weer veel vitamines uitgedeeld en veel wormenpillen, antibiotica, ijzer, etc. Uitleg gegeven over het gebruiken, bijwerkingen etc. Mijn engels wordt goed bijgespijkerd deze week 😉.

Deze dag weer hele slechte gebitten gezien. Veel kinderen die naar de tandarts doorgestuurd worden. Nadat we in de bergdorpjes zijn geweest waar ze amper wat hadden, vind ik het nu als snel mee vallen. Maar dat is natuurlijk niet zo.

Daarna hadden we een ceremonie. We werden bedankt voor deze week. Gewoon iets van 950 kinderen gezien in 6 dagen! Fantastisch! Toen we weer terug kwamen in de lodge begon het opruimen. Alle medicatie tellen en opruimen, alle medische spullen schoonmaken en alle formulieren invoeren, etc. Weer een heel werk. Maar ook dit met zijn allen snel voor elkaar gekregen!

Daarna nog even lekker bij het water gezeten. De olifanten kwamen terug en werden gewassen in de rivier. Zon die onder gaat, stromend water en bergen op de achtergrond. En dan zo’n week gehad. Ik kan daar zo van genieten!

Vanavond een sinterklaas diner. Samen de week geëvalueerd. Voor mij alleen maar hoogtepunten en dankbaar dat ik dit heb kunnen doen!

Morgen vliegen we met het kleine vliegtuigje terug naar Kathmandu.